26 Versierd

In Allure, de nieuwste hotspot van het Amsterdamse nachtleven, nipte een extravagant geklede vrouw van een Tequila Passion. De lila kleur verleende deze cocktail een lieflijke uitstraling, maar schone schijn bedriegt. Dat gold niet alleen voor dit drankje dat met tropisch fruit het hoge alcoholpercentage verbloemde; ook de gedachteloos pimpelende vamp aan de bar had zo haar verborgen kanten. Door haar fijne, feminiene trekken met zwaar aangezette make-up te camoufleren, had ze met haar pagekopje een bitchy uiterlijk verkregen en haar metamorfose had ze gecomplementeerd met een domina outfit. Aan haar voeten knielde een in driedelig grijs gestoken heerschap.
   Als een hond lebberde de man uit een waterbak en daarna vervolgde hij met hernieuwde vlijt het gelik aan haar felrode laarzen, genietend van elke tik die hij van het rijzweepje kreeg als hij stout te hoog kwam.
   Verveeld wiebelde Layla op haar kruk. Ze woelde gedachteloos door de schaarse haren op zijn verder kale bol en die onbedoelde liefkozing had onmiddellijk effect. Alsof zijn leven ervan afhing, viel het slaafje weer aan op de laarzen die doorliepen tot aan haar fraai gevormde dijen. Er was nog een flink stuk te gaan en zijn ijver bezorgde hem in een mum van tijd opnieuw een verdroogde tong.
   De barman brulde iets onverstaanbaars en zette een nieuwe cocktail naast Layla’s lege glas.
   Krijgt ze iets aangeboden? dacht het slaafje aan haar voeten jaloers.
   Ze ging verzitten en er kwam nog meer dij in zicht.
   Afgunstig begon hij de blootgevallen huid kopjes te geven.
   ‘Foei,’ klonk het, en met het puntje van haar laars schoof ze voor straf het water buiten zijn bereik.
   Probeert ze hem op te hitsen, of moet hij juist dimmen? Hij stond in tweestrijd. Voorzichtig gaf hij nog een paar halen over de lieslaars, maar hij miste voldoende speeksel om zijn tong de laatste centimeters te laten overbruggen tot aan haar warme huid. Zijn verdroogde tong wilde omlaag, naar het met koel water gevulde hondenbakje, maar zijn ogen gluurden omhoog, onder de rok, langs jarretels richting de string die haar verleidelijke hotspot vlak boven hem verborgen hield. Zijn ogen flitsten omhoog en dan weer omlaag, uiteindelijk won de dorst het dilemma en door mooi op te zitten bedelde hij om te mogen drinken.
   Tevergeefs . . . 
   Zag ze niet hoe dorstig haar hondje was? De man zag hoe ze gebiologeerd naar de flarden nevel staarde die uit een rookmachine omhoog spoten. Op de beat van de muziek verlichtte een lasershow in die kunstmatige damp een sexy dansend meisje. Haar elegante moves leken door het stroboscopische licht te haperen en alleen het silhouet van haar strakke catsuit bleef op zijn netvlies achter. Verbeeldde hij het zich of zwaaide ze? Had dat kind soms het drankje aan zijn meesteres aangeboden?
   Afgunstig begon hij tegen zijn bazinnetje op te rijen en zijn geschurk bracht de domina weer bij de les. Ze wipte een ijsblokje uit het cocktailglas, zoog het tussen haar vuurrode lippen en boog zich verleidelijk voorover.
   ‘Ogen dicht,’ commandeerde ze.
   Als de knielende man had kunnen kwispelen dan zou hij dat niet hebben nagelaten. Helemaal opgaand in zijn rol gehoorzaamde hij, liet zijn tong naar buiten hangen, maakte hijgende geluiden en wachtte met kloppend hart op zijn beloning.
   Wat zou hem worden gegund? Zou ze zijn hoofd koesteren in de warmte van haar decolleté, of mocht hij zijn pijnlijke tong laven aan de verkoeling van het ijs, of misschien wel allebei?
   Haar zinnenprikkelende warmte kwam naderbij en een vleugje opwindend parfum streelde zijn neusvleugels. Heel even scheerde een zuchtje vrieskou langs zijn uitgestoken tong, totdat ze het klontje met een plons buiten zijn bereik in de drinkbak deponeerde.
   ‘Af!’
   Het kortstondige gevoel van extase werd resoluut de grond ingeboord en teleurgesteld keek hij met trouwhartige puppyogen omhoog. Zijn natte droom om honds door de meest gevreesde journaliste van Engeland onderhanden genomen te worden, was eindelijk uitgekomen. Ondanks, of misschien wel dankzij de vernederingen die hij onderging, voelde de beursanalist uit Soho zich in de zevende hemel. Deze zakenreis naar Amsterdam zou hij zijn verdere leven blijven heugen.
   ‘Lig!’
   De man volgde het gesnauwde commando onmiddellijk op en Layla keurde hem verder geen blik meer waardig. Ze speelde verveeld met een cocktailprikker en keek rond. De fetisj van deze slaaf was zo saai dat ze zich niet op het spel kon concentreren en haar gedachten dwaalden af. Waarom was haar leven toch zo gecompliceerd?
   Een golf van zelfmedelijden overspoelde haar. Sinds ze berooid uit het kalifaat was gevlucht had ze zich met veel doorzettingsvermogen zich in Londen opgewerkt tot journaliste, maar van haar door vriend en vijand geprezen rapportages kon ze niet leven; daarvoor moest ze terugvallen op haar bijbaantje als domina.
   Ze zag de man weer gluren en gaf hem een trap met een naaldhak.
   Haar reactie kwam voor hem allesbehalve onverwachts en zijn gekerm klonk meer als een kreun van genot dan als uitroep van pijn.
   Verdomme, waarom kan ze er vandaag niet van genieten om die zak te laten lijden?
   Misschien leek deze geparfumeerde sul te weinig op de smerige stinkende baardapen die haar in het kalifaat hadden misbruikt.[1] Op dat soort types kon ze zich volledig uitleven, maar deze zielenpiet wilde ze eigenlijk al de hele avond lozen. Het probleem was dat de man al vooruitbetaald had en geld was broodnodig.
   Het geluidsniveau van de hardcore dancemuziek werd plots drastisch omlaag gebracht en de diskjockey kondigde met zwoele stem aan dat het romantische nummer Rise like a Phoenix zou starten. Onder luide bijval en met veel enthousiasme begonnen de aanwezigen op de dansvloer met een erotische slow dance. Sinds Conchita Wurst – gekleed in jurk en met volle baard – in tweeduizendveertien het Eurovisie Songfestival had gewonnen, was dit provocerende liedje om bij je partner het geslachtsdeel ‘de kop op te laten steken’ in de scene zeer populair. Om te voorkomen dat hun dansmoves in een orgie zouden ontaarden, werd dit soort intermezzo’s kort gehouden. Met snoeiharde beats van de IJslandse band Hatari werd de overgang naar hardrock aangekondigd en nu stroomden ook de liefhebbers van extravagante outfits naar de dansvloer.
   Layla zocht in de menigte naar het ranke figuurtje dat al eerder op de avond haar aandacht had getrokken. Ze was popperig klein met opvallend grote amandelvormige ogen. Vergeleken met het forse westerse publiek leek ze op een aandoenlijk kind dat in een menigte volwassenen was verdwaald. Waar is ze toch?
   De continu bonkende basgeluiden resoneerden tot diep in haar lijf en een ver weggestopte behoefte aan lichamelijk contact werd wakkergeschut. Ze kon niet meer stilzitten, wiebelde met over elkaar geslagen benen op haar kruk en kreeg zelfs kippenvel toen het nummer eindigde met een oorverdovende solo van een jankende gitaar. Langzaamaan zakten de door flitslicht beschenen nevelflarden naar beneden en daar doemde als een engeltje op een wolk het meisje op, en ze was nog vlakbij ook!
   De soepele bewegingen onder de elastische stof van haar catsuit beloofden katachtige spieren en gaven het hemelse lichaam een pikante uitstraling. Het zwarte haar dat bijna tot aan de billen viel, zwierde plots opzij en dan die peilloze ogen . . .
   ‘Oh-my-god!’
   Voordat ze wist wat ze deed, draaide ze weg en het schaamrood vlamde op. Hoe kon ze zo opgewonden raken? Dat kind kon haar dochter wel zijn, en ook al wist ze dat Aziatische vrouwen vaak ouder waren dan ze er uitzagen, toch voelde het alsof ze met haar hand in de snoeppot werd betrapt.
   Geïrriteerd boog ze zich over haar hondje.
   ‘Ga naar het damestoilet,’ schreeuwde ze toen de muziek weer in volle heftigheid losbarstte. ‘Kleed je in de wc uit en gooi alles over de afscheiding naar het hokje ernaast. Daarna komt er een nieuwe opdracht.’ Ze gaf hem met haar voet een puntertje en als een pup die achter een bot rent, zo snel vertrok hij naar de retirade.
   ‘Heb je je teefje eindelijk naar zijn hok gestuurd?’
   Ze bevroor bijna ter plekke. Daar stond het mooie meisje; haar gestaar was dus niet onopgemerkt gebleven.
   ‘Mijn naam is Hae-Won en jij bent Layla.’
   ‘Je kent mij?’
   Die stomme opmerking was eruit gefloept voor ze het besefte. Gelukkig kwamen haar woorden niet boven de technobeats uit waarmee de deejay zijn fans verder wilde opzwepen.
   Met een ‘Miauw,’ nestelde catwoman zich brutaal op haar schoot.
   ‘Ik heb de biografie over je leven als seksslavin gelezen,’ riep Hae-Won in haar oor. ‘Je opvallende pagekapsel op de achterflap is me bijgebleven.’
   Uit de regionen van de damestoiletten klonk luid lawaai, waarna er een doordringende gepijnigde mannenkreet volgde.
   ‘Volgens mij krijgt je slaaf vanavond voldoende aandacht,’ vervolgde ze. ‘Zullen we ergens wat gaan drinken waar het rustiger is?’


Noot:

[1] Zie Leon Holland, De Slavin van het kalifaat.